Kayamanang Pilit Ipinagkakait

           Kalusugan ay ang ating kayamanan – isang pahayag na ating naririnig ng itinuturo sa atin ng ating mga magulang at mga guro sa paaralan. Ngunit tila ba ang kayamanan na pilit nating iniingatan ay unti-unting inaagaw at ninanakaw ng pamahalaan. Ito ay dahil sa pagtapyas ng badyet ng Health Facilities Enhancement Program (HFEP) sa taong 2019 na nangangasiwa sa pagpapatayo ng mga pasilidad pangkalusugan at pagbibigay ng sahod sa mga health workers ng Kagawaran ng Pangkalusugan.

            Malaki ang tinapyas sa badyet ng HFEP. Mula sa orihinal na 30.26 bilyon na badyet na kanilang iminuungkahi, tanging 50 milyon ang planong ilaan ng Department of Budget and Management (DBM). Naging dahilan ng DBM ang 10% lang ang nagamit ng kagawaran sa HFEP sa inilaang badyet simula sa taong 2008. Hindi ba naiisip ng DBM ang kanilang mga hakbang na ginagawa? Baka ang badyet na kanilang sinasabi ay nakalaan na sa mga proyekto ng kagawaran. Hindi naman magbibigay ng panukalang badyet ang kagawaran kung wala itong pinaglalaanan na gawain.

            Pangunahing maaapektuhan nito ay ang pagpapatayo ng mga ospital at mga pasilidad pangkalusugan. Na sa kasalukuyan, may humigit kumulang 1 o 2 ospital na galing sa pamahalaan sa bawat lungsod o munisipalidad sa bansa. Mas magiging mahirap ito sa mga tao sapagkat magiging limitado ang pagkuha ng mga serbisyong pangkalusugan dahil sa kakulangan ng mga gusali. Isali pa dito ang mga taong nasa mga bukiring barangay na patuloy na umaasang magkakaroon ng mga ospital upang may magbibigay sa kanila ng lunas pag sila ay nagkakasakit sapagkat napakahirap at napakalayo ang kanilang lalakbayin kung sila ay pupunta sa bayan upang magpagamot.

            Nangangamba din ang may 15,000 na mga health workers – mga nars, doktor, dentista, komadrona at mga nagtatrabaho sa pamahalaan – na mawalan ng hanap-buhay sapagkat ang kanilang kukuning sahod buwan buwan ay nanggagaling sa HFEP. Magiging tasado ang mga serbisyo sapagkat magkukulang ang mga health workers sa mga pasilidad pangkalusugan na magiging dahilan sa mas mabagal na pagtugon sa mga nangangailangan.

            Hindi lang basta-basta ang magiging epekto nito sa ating bansa. Magpapatuloy ang ating pagsasakripisyo dahil sa kakulangan at mababang kalidad ng mga serbisyong pangkalusugan. Bakit ba sa dinarami-raming pwedeng tapyasan na badyet ay sa Kagawaran ng Pangkalusugan pa nila ito gagawin? Bakit hindi ang ibang sangay ng pamahalaan na kanilang dinagdagan ang badyet ngunit wala namang ginawang mabuti kung hindi ang magbigay kahihiyan sa ating bansa?

Tinasaan ng pamahalaan ang badyet ng Presidential Communications Operations Office (PCOO) sa orihinal na 1.38 bilyon ay magiging 1.41 bilyon ito. Maganda ang naging layunin ng PCOO kung bakit nila gustong taasan ang badyet. Ito ay dahil sa kanilang planong pagpapalaganap ng konsepto ng pederalismo sa bansa. Ngunit naging kontrobersiyal ito at parang hindi karapatdapat makatanggap ng badyet dahil sa mga kahihiyang ginawa ni Mocha Uson. Hindi nila pinakatawanan ang kanilang hinihinging malaking badyet.

  

      Ang kalusugan ay isa sa mga bagay na mahalaga sa isang tao. Kaya dapat itong pangalagaan at bigyan ng importansya ng mga nasa posisyon. Hindi nila dapat unahin ang mga bagay na wala namang magagawang malaking tulong sa mga tao. Tila ba ay hindi nila naramdaman ang kakulangan ng pasilidad sapagkat may pera sila upang makapunta sa mga mamahaling ospital. Dapat unahin ang mga bagay na makakatutulong sa mga tao gaya ng pagpapatayo ng mga pasilidad pangkalusugan at magdagdag ng mga health workers upang makapagbigay ng magagandang kalidad na serbisyong pangkalusugan. Ano pa ba ang hinihintay ng pamahalaan upang mapagtanto nila na mahalaga ang kalusugan ng bawat tao? Tila ang kanilang pangakong magandang buhay ay unti-unting napako.